تاریخچه کامل غواصی

ریشه اصلی آشنایی انسان با غواصی در نیاز بشر عملیات های نظامی، انجام خدمات زیر آبی و گسترش دروازه های دانش از طریق جستجو و کشف اسرار نهفته در زیر آب بوده است.

تاکنون کسی به درستی نمیداند که بشر چه وقتی به این پی برد که با حبس نفس در سینه برای مدتی اندک، میتواند زیر آب بماند.

ولی زمانی که غواصی به عنوان یک حرفه مورد استفاده قرار گرفت به بیش از 5 هزار سال پیش باز میگردد. در ادامه این مقاله بیشتر به این موضوع میپردازیم:

تاریخچه غواصی

غواصی اولیه:

غواصان اولیه با صید موادی چون غذا، اسفنج و مروارید که بیشتر ارزش تجاری داشت به آب های کم عمق (کم تر از 10متر) محدود میشد.

بعضی از غواصان اولیه در اطراف بنادر و در سواحل مدیترانه ی شرقی نوعی خدمات زیر آبی به وجود آوردند.

این عملیات یک قرن قبل از میلاد در بعضی از نواحی آنچنان خوب سامان داده شده بود که دستمزدی برای خدمات زیر آب تعیین گردید.

در این نرخ گذاری این حقیقت که هرچه عمق زیادتر شود زحمت و خطر آن نیز افزایش می یابد پذیرفته شد.

مثلا غواصان میتوانستند در عمق هشت یک دوم شی پیدا شده و در عمق هفت متری یک سوم و در یک متری یک دم آن را مطالبه کنند.

فنون و تکنیک های غواصان اولیه هنوز در بعضی نقاط دنیا مورد استفاده قرار میگیرد.

غواصانی که در زیر آب میبایست نفس خود را حبس کنند از زمان کودکی آموزش می دیدند.

تا گنشایش شش ها، نیرو و شهامتشان به طرز استسنائی افزایش یابد.

این غواصان برای رفتن به زیر آب شش های خود را از هوا پر میکردند و سپس برای سهولت غوص و فرو رفتن در آب یک سطح مسطح یا وزنه دیگری به خود می بستند.

استفاده از سنگ مسطح به این دلیل بود که غواص میتوانست با کمک این سنگ در زیر آب باقی مانده و مسیر معینی را به سمت ناحیه ای مشخص در پیش گیرد.

غواصان در عین پایین رفتن طنابی به دور کمر خود می بستند تا شخص حامی در سطح با کمک آن غواص و سنگ محموله ای که داشت را به سطح آب بکشد.

مدت غوص معمولا بین 1 تا 2 دقیقه بود. این مدت غوص زمانی است که انسان میتواند نفس خود را در سطح آب (خشکی) در سینه حبس نماید.

عمق متوسطی که غواصان در آن غوص میکردند نیز بین 2 تا 3 متر بوده است.

این عمق یا بیشتر برای غواصانی بود که آموزش دیده اند هیچ اشکالی را به وجود نمی آورد.

هر چند باید میدانست که تکرار این نوع غوص ها میتوانست اثرات بدتری روی سیستم بدن غواص به وجود آورد ولی غوص های بیشتری در زمان های بیشتری در تاریخ ثبت شده اند.

تاریخچه غواصی

یکی از داستان های غواصی که به نقل از (هردوت) مورخ تاریخی در تاریخ ثبت شده داستان غواصی به نام سیلیس را بازگو میکند که در 5 قرن قبل میلاد مسیح برای خشایار شاه پادشاه ایران جهت کشف و جمع آوری گنج های غرق شده کار میکرد.

در زمان های قدیم غواصان نیز دست به عملیات می زدند و ماموریت آنها بیشتر شامل بریدن لنگر های دشمن بهمنظور رها شدن آنها روی آب و سوراخ کردن ته کشتی دشمن و ساختن تدارکات دفاعی در بندرگاه های خود و تخریب تدارکات دفاعی دشمن بود.

پیشرفت های اولیه در غواصی با استفاده از نی های توخالی بود که غواص در زیر آب امکان وجود ذخیره هوایی داشته باشد.

این لوله ها سرشان از آب بیرون بودو کسی که در زیر آب از این وسایل استفاده می‌کرد گرچه نمی‌توانست کار مورد نظرش را به‌خوبی انجام دهد ولی مدت زیادی قادر به ماندن در زیر آب بود.

به طور کلی این لوله های تنفسی به عنوان تکنیکی در عملیات نظامی و در مکان هایی که میخواستند به طور پنهانی و دور از چشم دشمن، به آب دشمن نزدیک شوند مورد استفاده قرار میگرفت.

مردانی‌که از این لوله‌ها استفاده می‌کردند بیشت از این‌که غواص باشند سربازانی بودند که از آب به‌عنوان یک پوشش برای مأموریت خود استفاده می‌کردند.

در نگاه اول این موضوع منطقی میرسد که غواص برای رفتن به عمق بیشتر به لوله ی بلندتری احتیاج دارد

در حقیقت مقدار زیادی طرح های اولیه در مورد ساختن این وسایل مانند: سرپوش های چرمی، لوله های بلند و قایل انعطافی که در سطح آب به وسیله ی اجسام شناور

مثل اسفنج نگه داشته می شدند، کشف شه ولی مدرکی وجود ندارد که نشان دهد این وسایل عمدا ساخته شده باشند.

تاریخچه غواصی

اگر وسایل فوق هم در شرایط عمی آزمایش می شد نتیجه اش جز غرق شدن غواص نبوده است.

در عمل غیر ممکن است که غواص بتواند حتی در عمق 12 اینچی به طور طبیعی با یک لوله تنفس نماید.

چون وزن آب در این عمق نیروئی برابر با ۲۰۰ پوند بر سینه غواص وارد می‌سازد و این نیرو به‌طور دائم به نسبت عمق افزایش‌یافته و مهمترین عامل در غواصی می‌باشد.

هرگونه عملیات موفقیت‌آمیز بستگی کلی به این اصل دارد که بتوان فشار را از بین برد و یا بر آن پیروز شد.

برای از بین بردن این فشار وسایل تخیلی فراوانی در طول تاریخ به‌وسیله بعضی از نوابغ بزرگ زمان طراحی شده اما متأسفانه از آن‌جا که مسئله فشار در زیر آب به‌طور کامل درک نشده بود

این طرح‌ها عملاً قابل اجراء نبوده است. یک‌سری از این طرح‌ها بر مبنای این اصل که غواص یک کیسه تنفسی را با خود حمل کند استوار می‌باشد.

در یک کتیبه آشوری در قرن 9 قبل از میلاد مسیح یک غواص را در حالی که از پوست باد کرده حیوانات به عنوان مخزن هوا استفاده میکردند.

این فکر بسیار قدیمی می باشد به احتمال بسیار این مردان شناگرانی هستند که از این پوست‌ها برای شناور ماندن استفاده کرده‌اند.

زیرا به‌طور واقعی این غیرممکن است که با این وسیله بتوان در زیر آب باقی‌ماند.

در اواخر قرن وسطی، یک سیتم غواصی قابل اجرا مشاهده گردید و در سال 1240 راجر بیکن به ابزار هایی اشاره کرد

که بشر بتواند به کمک آنها در کف دریا یا رودخانه ها بدون اینکه خطری او را تهدید کند قدم بزند.

در قرون 16 و 17 نویسندگان دیگری نیز دستگاهی معرفی کرده و نمونه های از آن انتشار داده اند که از پیشرفت های موفقیت امیز تر غواصی خبر میداد.

به هر حال واضح و مسلم نیست که آیا این طرح ها در پیشرفت غواصی تاثیر اساسی داشته یا خیر؟ زیرا اگر برای مخترعین آن دوره اعتباری کاذب قائل باشپم

مانند این است که اختراع زیر دریا یی هسته ای ژول ورن را در آن زمان معتبر بدانیم، ولی باید دانست که ژول ورن فقط دارای قوه تخیل و پیش بینی، اما فاقد تکنولوژی لازم بوده است.

در خلال سالهای 1500 تا 1800 تنها یک وسیله تکمیل و مورد استفاده قرار گرفت که این وسیله را زنگ غواصی نامیدند که به غواصان اجازه می داد تا ساعت ها در زیر آب باقی بمانند.

این وسیله از لحاظ ظاهری مانند زنگی است که ته آن باز و به شکل یک محفظه وسیع و قوی می باشد.

تاریخچه غواصی

زنگ غواصی دارای وزن زیادی بوده است، به طوری که به حالت عمودی به داخل آب فرو می رفت و به قدر کافی هوا را برای غواصی که بتواند چندین ساعت در زیر آب بماند،در خود نگاه داری می کرد. اصول کار زنگ غواصی را می توان به فرو کردن یک لیوان وارونه به داخل آب تشبیه کرد. هوای جزئی داخل لیوان به وسیله آب و نیروی هوا فشرده می شود و با آب برابر می گردد. بدین طریق ذخیره هوا در داخل لیوان یا زنگ غواصی باقی می ماند. زنگ های غواصی به وسیله یک کابل یا زنجیری که سر آن به کشتی متصل می باشد.

آویزان شده و تنها با حرکت کشتی در سصلح آب می توانستند حرکت نمایند. بدین دلیل هیچ گونه قدرت مانوری از خود نداشتند.

غواص همیشه در زنگ باقی می ماند و تنها برای مدت کوتاهی که بتواند نفس را در سینه حبس کند از زنگ خارج می شد. اولین استفاده علمی از این زنک غواصی در سال 1531 ‏صورت گرفت و تا چند سال بعد این زنگ ها به طور منظم ولی ابتدایی مورد استفاده قرار می گرفتند. در پیشرفت های بعدی مقدار هوای محدود درون زنگ بشر را به این فکر انداخت که با ابداع روش هایی گوناگون به تامین هوای مورد نیاز خود در عمق بپردازند.

سرانجام در سال 1650 تلمبه های تغذیه از سطح ساخته و برای اولین بار مورد استفاده قرار گرفتند.

این تلمبه ها کاملا ابتدایی بوده و صرفا به صورت دمنده ای ساده هوای سطح را به درون زنگ غواصی می دمیدند.‏

با بیشتر شدن زمان باقی ماندن در عمق، بشر مبتلا به بیماریهایی گردید که تا آن زمان ناشناخته بود.

سرانجام در سال 1667 “رابرت بویل” به این معما پی برد که حبابهای نیتروژن مسبب اصلی بیماریهای غواصی می باشند.

این اولین بار بود که بشر با بیماری فشار روبرو شده و به چاره جویی در این زمینه پرداخت.در سال 1776 ‏ساخت نخستین ریر دریایی بشر به مرحله اجرا در آمد،

این زیر دریایی که چوبی و بدون نیروی محرک بود، سلولی بیش در زیر آب نبود که از آن به منظور حمله زیرآبی غواصان به مواضع دشمن استفاده می شد.

اکنون در قرن 19 فرا رسیده و بشر در آستانه دستیابی به تکنولوژیهای نوین قرار گرفته بود.

پیشرفتهای صنعتی هر روزه راه را بر انسان هموارتر می نمود و روز به روز دامنه اکتشافات گسترده تر می گردید.

دنیای شگفت انگیز زیر آب نیز از این مقوله جدا نوبد و بشر را به سوی کشف بیشتر نا شناخته ها وسوسه می کرد.

 

حتما بخوانید: خطرات جوشکاری زیر آب

 

وسایل غواصی

سر انجام برای نخستین بار کلاه خود غواصی توسط “چارلز آنتونی” و “جان دین” در سال 1826 ‏اختراع و استفاده گردید.

این کلاه خود هوای تنفسی غواص را توسط شلنگ و تلمبه از سطح تغذیه می نمود.

تلاشهای “آگوستوس سبیل ” نهایتا در سال 1837 ‏به ثمر نشست و تلفیق کلاه خود غواصی با اولین لباس غواصی دریچه ای کوچک به دنیای بی انتها و اقیانوسها را بر روی بشر گشود.

این لباس “واتر تایت “نام گرفت.
با دستیابی به تجهیزات بهتر، امکانات و سهولت بیشتر، اولین مرکز آموزش غواصی در سال 1833 توسط نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا تاسیس شد.

‏این مدرسه گامی بزرگ در راستای تحقیقات و اکتشافات زیر آبی و نیز توسعه و گسترش غواصی در ‏آن زمان به حساب می آمد.

بصورتیکه پس از گذشت اندک زمانی از تاسیس آن نخستین مخزن هوای زیر آبی توسط” بنوت ریکویرل “و “آگوستو دینرو “ابداع گردید.

این مخزن بسیار ساده از تانکی فولادی تشکیل شده بود که هوای درون آن از سطح تامین می گردید.

مجرای تنفسی آن نیز فقط یک نوع دهنی بسیار ساده بود که به غواص اجازه می داد تا با مانور بیشتری بتواند دقایقی را زیر آب سپری نماید.

غواص می توانست پس از پر شدن تانک، شلنک تغذیه از سطح را از تانک جدا و به عملیات غواص بپردازد.

در صورت تمام شدن هوا، دوباره با اتصال شلنگ به مخزن می توانست تانک را پر نماید.
ماجراجویی های بشر منجر به پژوهش ها و آزمایش های بسیاری گردید.

بطوریکه بشر دست به استفاده از انواع مواد زد. در سال 1877 بشر برای نخستین بار اقدام به تنفس اکسیژن در غواصی کرد

اما در اولین دقایق استفاده، به خطرات تنفس اکسیژن در عمق پی برد و قبل از ناکامی، برای همیشه استفاده از اکسیژن خالص را به کناری نهاد.

 

تاریخچه غواصی

ثبت لحظات و نمایاندن آن به دیگران از دیر باز در تفکرات غواصان اولیه نقش بسته بود. تا آنکه به سال 1893 “لرئیس بوتن” اولین دوربین عکاسی در زیر آب را اختراع و نخستین تصاویر زیرآبی را برای بشر به ارمغان آورد.

تحقیقات در زمینه بیما ریهای غواصی افزایش یافته و انسان را به سوی غواصی ایمن و بازگشت به سطح با بدنی سالم هدایت می نمود.

در سال 1908 ‏تحقیقات تکمیلی در مورد بیماریهای غواصی منجر به اکتشاف راه درمان و علاج این نوع بیماری ها گردید.

کمپانی معظم دراگر آلمان ، با انقلابی عظیم ر پالایش هوای تنفسی نخستین سیستمهای مدار بسته تنفسی برای استفاده در صنایع نظامی عرضه نمود.

‏این سیستم ها قابلیت تصفیه بازدم انسان را دارا بودند. اما هنوز قابلیت استفاده از آنها در زیر آب انسان را با علامت سئوال مواجه می نمود.

در این زمان تجربیات بیشتر و تحقیقات گسترده تر حاکی از آن بود که انسان فقط برای مدت محدودی می تواند در فشاری بیشتر از سطح دریا دوام آورده و سالم به سطح آب بازگردد.

تحقیقات در این زمینه منجر به اختراع جدولهای غواصی گردید.

این جدول ها برای اولین بار توسط “جان اسکات هلدن “،” آرتور بایکوت” و “گیبون دامانت” در نیروی دریایی آمریکا در سال 1912 به مرحله آزمایش درآمد.

کلاه خود ها نیز همگام با پیشرفت علم غواصی مدرنتر گردیده و با معرفی مدل مارک وی 1917 به پای ثابت در غواصیهای نظامی و غواصی صنعتی در آمد.

این نوع کلاه خود خدمات وسیعی ‏در طول جنگ جهانی دوم انجام داد.

تاریخچه غواصی

 

حتما بخوانید: هیدروتراپی چیست

 

عکاسی در زیر آب

شکار لحظات و ثبت تصاویر زیر آبی در سال 1923 ‏و به دست “لانگلی “رنگین گردید. وی و همکارانش نخستین عکسهای رنگی را از دنیای زیر آب به بشر نشان دادند.

واحد خنئی سازی مین های دریایی نیروی دریایی ارتش آمریکا، برای اولین بار دست به استفاده از گازهای مخلوط حین غواصی زده و با استفاده از گاز هلیوم، اثرات سوء نیتروژن در بدن انسان در حین غواصی تقلیل دادند.
در سال 1925 یکی از اولین مدلهای اسکوبا توسط “یس لی پری” بصورت بسیار موفقیت آمیزی مورد آزمایش قرار گرفت.

عطش اکتشاف “ویلیام ببه “را با استفاده از یک محفظه فو لادی به نام باتیسفر به عمق 435 متری فرستاد این نهایت عمقی بود که انسان در سال 1930 ‏به آن دست یافته بود.

در همان سال ماسک های غواصی و اسنور کل ها نیز به بازار عرضه گردیدند. این نخستین گام به سوی همگانی شدن غواصی بود.

همچنین “لوئیس کارلو “فینهای غواصی را در آغازین روزهای 1933 روانه بازار کرد.‏

سپس ” یس لی پری” رگلاتورهای دهنی را اختراع و برای اولین بار آن را با استفاده از تانک هوا در زیر آب آزمود در اینجا برای نخستین بار، ارتباط بشر با سطح به منظور تامین هوای تنفسی قطع گردید و غواصی بیشتر به شکل کنونی نزدیک شد.

“ویلیام ببه ” رکورد خود را شکست و در سال 1932 ‏با کمک “اوتیس بارتون: به عمق 922 ‏متری رسیدند.

این رکورد شکنی همچنان مدیون محفظه های های قدر تمند باتیسفر بود.

“لوئیس کارلی” فین های ابتدایی خود را به شکل فینهای امروزی در آورد.

این نهایت حرکت به سوی رایج شدن اسنورکلینک در بین مردم و در سال 1935 بود.

در طول جنگ جهانی دوم، سیستمهای مدار بسته تنفسی برای نخستین بار و به صورت بسیار گستوده توسط نیروی دریایی ایتالیا و برای قرار دادن مواد منفجره در زیر کشتیهای جنگی و تجاری انگلستان استفاده شد.

ایتالیا با استفاده از این سیستم ها به غواصی در سال 1941 ‏رنگ و بوی تازه ای بخشید. “ژاک کستو” و ” امیلی کنگان ” کار آمد ترین رگلاتور را طراحی و با موفقیت در سال 1942 ‏آزمودند.

این رگلاتور، هوای درون تانک را با فشار بسیار مناسب در اختیار غواص قرار می داد.

تاریخچه غواصی

” آکولانگ “به دنیا آمد ژاک کستو و امیلی کنگان با اختراع آکولانگ و یا رگلاتورهای امروزی نام خود را برای همیشه در تاریخچه غواصی ثبت نمودند.

رکورد غواصی با آکولانگ در 1947 ثبت شد. این نخستین باری بود که انسان آزادانه و بدون اینکه درون محفظه فولادی قرار گیرد، به عمق 92‏ متری در دریای مدیترانه رسید.

اما این پایان راه باتیسفر نبود زیرا “اوتیس بارتون”در کالیفرنیا به عمق 1372‏ متری رسیده و این اتفاق در سال 1948 ‏اوج اکتشافات بشر نام گرفت.

در همین سال نخستین آکولانگ ها وارد بازار آمریکا شدند و سریعاً در بین دوستداران غواصی رایج گردیدند.

در سال 1950 ” آگستو پیکارد ” و پسرش ژاک با ساخت ساخت محفظه ای کاملا جدید به نام : باتیس کیپ ” تصمیم به شکستن رکورد باتیسفر گرفتند.

در سال 1951 اولین شیرهای هوا مدل Jبا قابلیت زرو هوا به بازار معرفی گردیدند. ‏در همین سال نخستین کتاب “ماجراجوئی های غواصی” توسط هانس هس منتشر گردید.

ژاک کستو و فردریک داماس نیز بیکار ننشسته و “سایلنت ورد” (دنیاو سکوت) را تقریبا یک سال بعد منتشر نمودند.

بر اساس همین کاب فیلمی نیز تدوین گردید.

متون تکمیلی در زمینه غواصی روزانه بیشتر و بحث غواصی و اکتشافات زیر دریایی نیز گرم تر گردید. چنانکه ” ای کراس ” نخستین نوشتار در باب ایمنی غواصی را در سال 1953 ‏منتشر نمود.

انتشارات ملی دریایی نخستین کتاب آموزش غواص را روانه بازار کرد این اولین راهنمای جامع کمک آمورشی غواصی در سال 1952 ‏به حساب می آمد.

غواصی بانویی به نام” ریل پری” در کاتالینا (کالیغرنیا) و دستیابی وی به عمق 81 ‏متری در سال 1953‏ و نیز تهیه مجموعه تلویزیونی از وی که در سراسر آمریکا پخش شد،

بسیاری از بانوان علاقمند به غواصی را روانه دریاها و سواحل نمود.

با بیشتر شدن علاقه مندان، نیاز به مربیان بیشتر، شدیداً محسوس بود، بنابراین نخستین دوره آموزش مربی غواصی در سال 1955 توسط ” آل تیلمان ” و ” بو مورگان ” برگزار گردید.

تاریخچه غواصی

 

حتما بخوانید: غواصی اسکین چیست

 

پبشرفت تجهیزات غواصی

ساخت و گسترش ‏تجهیزات غواصی نیز همچنان به سوی تکمیل گام بر می داشتند.

چنانکه در سال1956 اولین لباسهای غواصی و یا وت سوت توسط دانشمندان دانشگاه کالیفرنیا و همچنین پرچم دایورز داون (پرچم غواصی)

ترسط ” تد نیکسون ” در یک کنفرانس خبری به جهانیان معرفی گردیدند.

دو سال بعد، یعنی در سال 1958 کمپانی ‏شروودز اسکوبا نوع جدیدی از رگلاتورها را به نام پیستون رگلاتور به بازار عرضه کرد.

یک سال بعد یعنی در سال 1959 ‏و با رایج شدن غواصی در میان اقشار جامعه، جوانان نیز با تاسیس YMCA نخستین

باشگاه غواصی در آمریکا را راه اندازی و به آموزس غواصی به صورت گسترده در میان جوانان آمریکا پرداختند.

سال 1960 ‏نیز نقطه اوج نا باورها نام گرفت.” ژاک پیکارد” و “دان لش” توسط باتیسکیپ به 10921 متری قعر اقیانوس آرام رسیدند.

سال 1961 نیز جزو مهم ترین سال ها در زمینه آموزشی غواصی در آمد.

در این سال ” آل تیلمان” و” نل هس ” NAUI را تاسیس نموده و به این ترتیب اولین موسسه آموزش جامع غواصی در آمریکا را بنیان نهادند.

در پروژه مردی در دریا “اد لینک ” 24 ساعت در عمق 61 متری باقی ماند . این رکورد نیز در سال 1963 به ثبت رسید.

سال 1966 سالی پرآوازه در دنیای غواصی آغاز و دیدگاهی نوین نسبت به دنیایی زیر آب و چگونگی فرا گرفتن هنر غواصی را بر روی جهانیان گشود.

با تاسیس انجمن مربیان حرفه ای غواصی PADI عصری تازه در تاریخچه غواصی جهان ورق خود و غواصی را به شکل کنونی درآورد.

 

تاریخچه غواصی

غواصی در ایران

در دوران خشایار شاه ایرانیان از غواصان برای بیرون کشیدن صندوقچه های طلا و جواهرات کشتی های غرق شده استفاده میکردند

آثار حفاری های باستان شناسی نشان میدهد که قرن ها قبل از میلاد، ساحل نشینان دریای پارس از این فن برای جمع آوری مروارید استفاده میکردند.

دکتر تاکر ابوات در کتاب (کینگدوم اف سی شل) اشاره نموده است که ایرانیان درزمره پیشگامان پایه گذرای و صید و پرورش مروارید قلمداد نموده است.

در سندی دیگر آپولونیوس فیلسوف یونانی ساکن در رودز به این شاره دارد که غواصان دریای پارس در حالی که ظرف کوچک حاوی گیاهی خوش بو و مهیج کننده در دست داشتند

به سمت صدف رفته و باعص می شدند صدف لب از لب بگشاید سپس شاخه میان تهی را به میان آن فرو برده و مایه وجود را بیرون می کشیدند

و آن را به سطح آب آورده و درون ظروف آهنین قرار میدادند البته انها هیچ وقت موفق به پرورش مروارید های اینچینی نشدند اما شیوه ای را بدین طریق بنا نهادند.

اما در اشارت به ابزار غواصی آن دوران پر واضح است که در آن به اتکای هوای مبحوس شده در شش های خود به عمق رفته و باز میگشتند

روشی که هم اکنون در پاره ای از  جزایر خیلج فارس پابه بر جاست.

 

شروع غواصی نوین در ایران

غواصی در کشورمان قبل از دوران انقلاب در دست نیروی دریایی بود و چیزی به نام غواصی ورزشی وجود نداشت.

در سال 1330 پنج نفر از پرسنل نیروی دریایی جهت آموزش غواصی به کشور انگلستان اعزام شدند و در سال 1335 اولین آموزشگاه غواصی در نیروی دریایی ارتش تاسیس شد.

اینک ورزش غواصی به صورتی همگانی درآمده و به شکل گسترده‌ای در بسیاری از کشورهای جهان فعالیتی مفید، مفرح، لذت‌بخش و نیز منبع درآمد در صنعت اکوتوریسم شده‌ است.

تجهیزات غواصی به دو دسته کلی تقسیم می شود: غواصی اسکوبا و غواصی اسنورکلینگ. در ابتدا لازم می دانیم تا توضیحاتی مختصر و مفید در مورد این دو دسته غواصی بدهیم. در این مقاله با ما همراه باشید تا با تمام تجهیزات غواصی به صورت اصولی آشنا شوید.

 

تجهیزات غواصی اسنورکلینگ

اسنورکلینگ ابتدایی و ساده ترین شیوه غواصی است. مهمترین تجهیزات موردنیاز برای غواصی اسنورکلینگ عبارتند از:

• ماسک
• اسنورکل
• فین

اسنورکلینگ معمولا در قسمتهای کم عمق انجام می شود. این غواصی به گونه ای است که غواص در حالی که با اسنورکل هوا می گیرد با ماسک زیر آب را هم نگاه می کند. در صورت نیاز به زیر آب غوص می زند.

 

 

 

حتما بخوانید: آموزش دست کرال سینه

 

تجهیزات غواصی اسکوبا

در این نوع غواصی وسایل و لوازم غواصی بیشتر و فنی تری به کار می آید. کلمه اسکوبا مخفف چند کلمه انگلیسی است که معنی آن شخصی مجهز به لوازمات نفس کشیدن در زیر آب است می باشد. علاوه بر تجهیزات غواصی اسنورکلینگ، لوازم دیگری چون: وت سوت – تانک هوا – دستکش – کمربند وزنه – رگولاتور – گیج – اختاپوس – بی سی دی- کلاه – کفش و ابزارهای دیگری مثل قطب نما – چاقو – نیزه و … را می توان جز تجهیزات غواصی اسکوبا نام برد.

در ادامه به توضیح بعضی از این تجهیزات و لوازم غواصی می پردازیم:

تجهیزات غواصی اسنورکلینگ

1- فین

فین یا باله های غواصی به غواص کمک می‌کنند در زیر آب راحت‌تر و سریعتر حرکت کند. فین ها انواع مختلفی دارند از انواع فین‌ها می‌توان به فین‌های کفشی یا فین‌های بندی اشاره کرد. فین های کفشی به صورت کفش می باشند که غواص آنها را می پوشد، فین های بندی با بوت یا کفش غواصی پوشیده می شود. نپوشیدن بوت باعث می شود که فین در پا به صورت کامل قرار نگیرد و حتی ممکن است فین در هنگام غواصی از پا خارج شود. فین های غواصی مانند کفش های معمولی دارای سایز بندی هستند. یک فین نباید خیلی تنگ باشد. تنگ بودن فین باعث می شود مشکلات گردش خون یا گرفتگی عضلات برای غواص پیش بیاید.

2- ماسک

عینک غواصی یکی از ساده ترین و در عین حال الزامی ترین قطعه از وسایل غواصی است. ماسک غواصی اگر چه در نگاه اول به عینک شنا شباهت دارد اما کاملا با آن متفاوت است. ماسک های غواصی به خاطر داشتن نوار سیلیکونی، بینی را کاملا می‌پوشاند و دید خوبی در زیر آب به غواص می دهد. پوشش بینی از این جهت اهمیت دارد که دم و بازدم در زمان غواصی صرفا از طریق دهان صورت می‌گیرد. نکته مهم در انتخاب ماسک این است که ماسک غواصی باید فیت صورت باشد تا آب به داخل آن نرود.

3- اسنورکل

لوله کمتر از نیم متر که بیشتر برای تنفس در اسنورکلینگ کاربرد دارد. این لوله دارای چند سوپاپ هوا می باشد که هنگامی که غواصی با آن زیر آب می رود آب وارد لوله نمی شود اما هوا تخلیه می شود. بوسیله اسنورکل (اشنوگل غواصی) شما میتوانید برای مدت طولانی و بدون نیاز به وسیله شناوری بر سطح آب شنا کنید. اسنورکل های امروزی از یک لوله پلاستیکی به همراه یک قطعه دهانی با جنس سیلیکون ساخته می شوند. برای اینکه اسنورکل در زمان غواصی رها یا گم نشود، آن را با گیره ای به ماسک وصل می کنند.

تجهیزات غواصی اسکوبا

1-وت سوت Wet suit

به لباس های غواصی وت سوت گفته می شود. این لباس‌ها جنسی از نئوپرین یا اسفنج دارند و در سایزبندی و ضخامت های متنوع می باشند. لباس های غواصی به صورت کاملا چسبان هستند. نسبت به هر فصل و درجه حرارت آب، ضخامت این لباس ها متفاوت است. همچنین سوتها از جراحات سطحی بدن جلوگیری می‌نمایند. در مورد لباس غواصی کودکان در مقاله دیگر ما بخوانید.

2- پی سی دی PCD

به صورت جلیقه است که تانگ هوا با کمربندی به آن متصل می شود. پی سی دی ها خاصیت باد شدن دارن این عمل با دهان یا تانک هوا صورت میگیرد. لوازماتی در طول غواصی به غواص وصل شده است، مخصوصا کمربند وزنه که باعث می شود ماندن در سطح آب سخت شود، ولی باد شدن پی سی دی ها کمک می کند تا ماندن در سطح آب امکان پذیر شود. علاوه بر آن نگه داشتن تانک ها را بر عهده دارد، دارای یک قسمت ورودی هوا است که با دکمه ای هوا در آن پر و با دکمه دیگری خالی می شود.

3- کمربند وزنه

یک دیگر از تجهیزات و لوازم غواصی کمربند وزنه است. با توجه به داشتن تانک هوایی و لباس غواصی که تاحدی مانند جلیقه نجات عمل می کند امکان زیر آب رفتن وجود ندارد. چاره این مشکل استفاده از کمربند وزنه به منظور سنگین کردن خود می باشد. وزنه های وصل شده به کمربند از جنس سرب می باشد. وزنه‌های مخصوص برای حمل به ضخامت لباس، تجهیزات، نوع آب (آب شیرین، آب دریا) و نوع غواصی بستگی دارد.

4- تانک هوا

تانک هوا ، یا سیلندر غواصی یک مخزن ذخیره گاز با فشار بالا برای تنفس غواصان در زیر آب است. تانک‌ها از آلومینیوم یا فولاد و در موارد معدود از جنس کامپوزیت ساخته میشوند. این تانک ها در لیتر های مختلف وجود دارند. در غواصی های معمولی و تفریحی از هوای معمولی استفاده می شود. یعنی اکسیژن خالص در آن نیست.هوای معمولی را با کمپرسورهای هوا که مجهز به فیلتر هوا و رطوبت گیر است در تانک ها ذخیره می کنند. یک از واحدهای اندازه گیری هوای تانک بار (bar) است. در شانهٔ تانک ها همه مشخصات تنک هوا از جمله تاریخ ساخت، تاریخ بازدید، نوع، اسم سازنده، حداکثر فشار و شماره سریال آن حک شده‌ است.

5- رگولاتور

رگلاتور وسیله ایست که هوای تنفسی پر فشار درون تانک را برای تنفس غواص آماده میکند. هوایی که با فشار زیاد در تانک ذخیره شده برای نفس کشیدن و یا وارد شدن در بی سی دی خطرناک و بدون استفاده است. این دستگاه وظیفه تنظیم کردن هوا برای هر قسمت را دارد. رگولاتور دارای دو خروجی فشار قوی و فشار ضعیف است. هوایی که برای نفس کشیدن استفاده می کنیم فشار ضعیف شده است و هوای که برای گیج (برای نشان دادن مقدار هوای تانک) استفاده می کنیم فشار قوی یا همان فشار درون تانک است. خروجی های رگولاتور معمولا به این صورت هستند: اختاپوس اصلی – اختاپوس یدکی با شیلنگ زرد و کمی بلندتر از اختاپوس اصلی – گیج و بی سی دی.

6- چاقوی غواصی

یکی از کارآمدترین تجهیزات در هنگام غواصی اسکوبا می باشد چون این وسیله موارد استفاده متعددی دارد و در مواقع بحرانی نیز کاربرد مفیدی خواهد داشت. این ابزار برای برین طناب یا توری که ممکن است در طول شنا غواص در آن گیر کند استفاده می شود. چاقوهای غواصی با غلاف به بخش داخلی ساق پا یا روی بخش فوقانی بازو وصل می شود. باید فقط در مواقع ضروری استفاده شود و بعد از استفاده با آب شیرین شسته شده، خشک شود و با روغن زنگ زدائی گردد.

 

7- چراغ قوه

چراغ قوه ها دو مدل دارند چراغ قوه کوچک که حداقل فضا را اشغال می‌کند و چراغ قوه بزرگ که بسیار قوی هستند و در غواصی اسکوبا استفاده می شود و زمان طولانی تر دوام میاورد. چراغ قوه بیشتر برای غواصی در شب کاربرد دارد. این چراغ قوه ها ضد آب هستند و قدرت نوردهی بالایی دارند.

8- گیج

گیج مقدار هوای موجود در تانک را نشان می دهد. معمولا دارای خط قرمز یا قسمت رزرو هوا است. این قسمت نشان دهنده در حال اتمام بودن هوا است. وقتی عقربه به ابتدای این قسمت برسد. غواص باید کار خود را تعطیل کند و به سطح آب برگردد. ممکن است این گیج ها دارای قطب نما یا عمق سنج نیز باشند. گیج ها در سمت چپ قرار می گیرد. این دستگاه را باید در فصل های مختلف برسی کرد.

9- اختاپوس

یکی دیگر از تجهیزات غواصی اختاپوس است. اختاپوس شلینگ هوا که متصل به دیمن است می باشد. اختاپوس شلینگی است که از رگولاتور هوای ضعیف شده و مناسب برای تنفس را به دیمن انتقال می دهد. دیمن همان دهنی است که غواص با آن تنفس می کند و همین طور هوا را خارج می کند.

برای مواقع ضروری ممکن است اختاپوسی یدکی با شیلنگ زرد رنگ و کمی بلندتر وجود داشته باشد مثلا زمانی که هوای غواص تمام شده باشد.در هنگام غواصی اختاپوسها در سمت راست قرار می دهد. دیمن ها نیز دارای سوپاپ هستند هنگامی که غواص نفس می کشد سوپاپ طوری عمل می کند تا هوا از تانک وارد شود و در بازدم هوا از لوله های طرفین خارج شود. چیزی شبیه دکمه در وسط دیمن وجود دارد که با زدن آن هوا از دیمن خارج می شود. این دکمه برای آزمایش جریان هوا و خالی کردن اب یا مواد از درون دهان یا دیمن است.

در بازار برندهای مختلفی از لوازم غواصی وجود دارد. قیمت لوازم غواصی ثابت نیست. برای دانستن جدیدترین قیمت ها و خرید لوازم غواصی حتما باید با سایت ارائه دهنده تماس بگیرید.

کفش های غواصی

کفش یا همان فین غواصی که یکی از لوازم، بسیار مهم غواصی با کاربردها و شکل های متفاوت است. اولین کفش های غواصی طراحی شده بودند تا سرعت در شنا را افزایش دهند. ولی امروزه فین ها یکی از تجهیزات حرفه ای و جدا نشدنی غواصی هستند.

فین های شنا معمولا به دو دسته سرعتی و قدرتی تقسیم می شوند. اما برای غواصی با توجه به مانورهای متنوع تنها سرعتی بودن و یا قدرتی بودن نمی توان اکتفا نمود. برای هر سبک از غواصی شامل غواصی تجاری یا غواصی صنعتی، غواصی نظامی، غواصی تکنیکال، غواصی تفریحی، غواصی ورزشی و… انواع مختلفی از فین ها ساخته شده اند که با آن ها بیشتر آشنا می شویم.

بهترین فین یا کفش غواصی:

بهترین فین یا همان کفش غواصی دنیا به مدلی تعلق میگیرد که غواص در آن احساس راحتی کند. بهتر است برای انتخاب به نوع فعالیت مد نظر، علایق خود و مشخصات تکنیکی آن فین دقت کنید. با این روش می توانید به بهترین فین غواصی دنیا دست پیدا کنید. در این مطلب شما را با انواع فین ها آشنا می کنیم…

 

 

حتما بخوانید: آموزش کرال سینه

 

انواع فین ها:

فین های سخت:

برای فین زنی به روش بال بال (فلوتر) زنی، فین های سخت نسبت به فین های انعطاف پذیرتر رانش بیشتری را برای غواص ایجاد میکند. استفاده از این فین در تمام زمان غواصی به خصوص برای فلوتر می تواند خسته کننده باشد به همین دلیل این فین برای غواصان حرفه ای مناسب تر است.

 

فین های انعطاف پذیر:

در حالی که برخی از فین ها بسیار سفت و سخت هستند، بعضی از آنها کاملا انعطاف پذیر می باشند. این فین ها به دلیل نرم بودن گزینه ای مناسب برای غواصان کم تجربه است. این فین ها به نیروی جسمانی کمتری برای رانش آب نیاز دارند و طبیعتا با سرعت کمتری نیز آب را جابه جا می کند. برای تکنیک های پیشرفته فین زنی، مانند چرخش هلی کوپتری و عقب روی کارایی خوبی دارند. این فین یکی از گزینه های مناسب برای غواصی تفریحی است.

 

فین های فورس:

اگر می خواهید سریع ترین سرعت شنا و غواصی را در اختیار داشته باشید فین های فورس مناسب ترین گزینه می باشد.

این فین ها را از روی دم شناگران دریاها مثل تون ها و نهنگ ها طراحی کرده اند. فین های فورس کوچکتر از فین های معمول در غواصی است، ولی چابکی بسیار بالایی را در زیر آب برای غواصان به وجود می آورد.

 

فین های بند دار:

به فین های بند دار پاشنه باز و فین بندی نیز گفته می شود. انواع فین غواصی بندی برای استفاده با بوت های غواصی در طرح های متنوع تولید شده اند. این فین ها جای پای بزرگتری نسبت به فین های کفشی دارند به این دلیل که برای استفاده با بوت های غواصی تولید شده اند. این فین ها باید حتما به همراه بوت های غواصی پوشیده شوند زیرا پاپوش این فین ها از مواد سخت تولید شده اند. بند این فین ها قابلیت تنظیم اندازه را دارند. باتوجه به قابلیت تنظیم و تطبیق پذیر بودن، بسیاری از غواصان استفاده از فین های بندی به همراه بوت غواصی را به فین های دیگر ترجیح می دهند. این بوت ها هنگام ورود و خروج از آب پاها را محافظت می کنند و همچنین پای غواص را گرم نگه می‌دارد.

 

حتما بخوانید: بهترین سن آموزش شنا برای کودکان

بند فین ها:

بند های استاندارد

از جنس لاستیک نرم و انعطاف پذیر است بعضی از تولیدکنندگان فین تسمه های استانداردی را ساخته اند که اتصال کلیپی دارند و پوشیدن و بیرون آوردن فین ها را آسانتر می کند.

بند فین های فنری

یک فنر کیپ تعبیه شده از فلزی با دوام است که بر روی پاشنه پا غواص، کش می آید. این بند های فنری کاملا راحت هستند و پوشیدن و بیرون آوردن فین را بسیار آسان تر کرده است. بند فین فنری را برای بیشتر انواع فین ها می توان خریداری نمود و آنها را به این نوع بند مجهز کرد.

 

فین های تیغه ای:

این فین ها از  یک قطعه ممتد پلاستیکی یا لاستیکی ساخته شده اند. ویژگی های طراحی این فین ها  مانند صفحه تیغه لاستیکی نرم و سوراخ ها سطح فین، با کمک به کانالیزه شدن آب، فین زنی را کارآمد تر می کند. تیغه ی بلند این فین ها باعث می شود آب با سرعت بالا بدون نیاز به صرف انرژی زیاد جابه جا شود.

با توجه به مشخصات گفته شده این فین ها برای غواصان با توان جسمانی کمتر بسیار مناسب است. این فین ها برای فین زنی قورباغه و فین زنی بال بال زنی کارآیی خوبی دارند.

فین های تیغه ای در دو نوع نرم و سخت شاخته می شود. تیغه های نرم بیشتر توسط غواصان که به مبارزه با جریان های شدید آب و یا شنا با سرعت بالا نیازی ندارند استفاده می شود و تیغه های سفت تر مناسب غواصانیست که در آب هایی با جریان شدید غواصی می کنند و طبیعتا به فین هایی نیاز دارند که بتواند فشار اضافی را تحمل کند.

 

 

فین های شکاف دار:

تیغه این فین ها توسط یک برش طولی بزرگ دو قطعه متمایز تقسیم می شود. این فین طراحی جدید تری نسبت به فین های دیگر است و برای یک کاربرد متفاوت تولید شده اس .به دلیل انعطاف پذیری خوب فین های شکاف دار و بررسی تخصصی زوایا در شکاف مرکز تیغه این فین ها حرکتی شبیه به پروانه ای قایق را ایجاد میکند. همان طور که هرچقدر پروانه یک قابیق سریع تر بچرخد نیروی محرکه بیشتری نیز تولید می شود با فین شکاف دار نیز هر چه سریع تر به آب ضربه بزنید سرعت شما افزایش پیدا می کند.

این فین ها سبک بوده که و نیاز نیست که شما برای حرکت به آب ضربه سخت بزنید شما تنها آب را جابه جا می کنید. در استفاده از این فین سرعت وابسنه به نیروی ضربه به فین نیست بلکه سرعت شنا وابسته به سرعت غواص است. فین زدن غواص بدون تلاش زیاد، موثرتر و نیرومندتر  می باشد. فین های شکاف دار برای فین زنی در کوتاه مدت و سریع، بهترین انتخاب می باشد.

 

 

فین های اسنورکلینگ:

فین های اسنورکلینگ این فین ها تیفه های بسیار کوتاه دارند که این تیغه ها کاربرد مناسبی برای فین زنی در سطح آب و تعادل در ایستادن در آب های کم عمق دارد.

گزینه ای بسیار مناسبی برای غواصی نیستند. این فین های سرعت زیادی به غواص نخواهند داد. چنانچه غواصی، با استفاده از فین های اسنورکلینگ اقدام به غواصی نماید باید سریع تر و یا سخت تر فین بزند تا بتواند هم سطح با دیگر غواصان جلو برود.

 

فین های کفشی:

فین های کفشی یا پاشنه دار دارای کفش های لاستیکی هستند. این کفش ها پا را بصورت کامل درگیر می کند و پا در کفش محکم و ثابت می شود.به همین دلیل انتقال انرژی از پا به تیغه فین بیشتر خواهد شد. در فین کفشی انتخاب سایز فین بسیار اهمیت دارد زیرا اندازه این فین ها قابل تنطیم نمی باشد. کوچیک بودن فین ها باعث می شود پنجه پا جمع شود و حتی ممکن است باعث کاهش گردش خون شود و در دراز مدت موجب آسیب های جدی غواص شود.

اگر فین ها بزرگتر از سایز پا باشند در هنگام استفاده باعث سایش و تاول می شود و ممکن است حتی در هنگام شنا فین از پا خارج شود.

فین های پاشنه بسته برای غواصی در آب های گرم مناسب است زیرا که میتوان بدون بوت غواصی و با پای برهنه استفاده شود. این فین ها برای غواصی در آب های سرد مناسب نیست. برای قواصی در آب سرد نیاز به فین هایی است که نیاز به پوشیدن بوت باشد تا پا در آب سرد گرم نگه داشته شود. در غواصی هایی که نیاز به راه رفتن غواص با تجهیزات است یا غواصی در ساحل، برای محافظت پا به هنگام ورود و خروج از آب استفاده از بوت به همراه فین نیاز است. این فین های نسبت به فین های بندی سبک تر می باشند و همچنین برای غواصان مبتدی مناسب هستند.فین های کفشی قیمت کمتری نسبت به فین های بندی دارند.

 

فین های لاکپشتی:

فین های لاکپشتی نسبت به دیگر فین ها ضخیم تر، کوتاه تر و سفت تر هستند. کارایی این فین ها در فین زنی قورباغه در غواصی تکنیکال و شیوه های تحرک پیشرفته غواصی از قبیل چرخش هلیکوپتری و حرکت به عقب می باشد. فین زنی بال بال زنی با فین لاک پشتی حرکت غواص را سریع می کند ولی موجب خستگی غواص می شود.

جت فین غواصی:

یکی از سری فین های محبوب غواصان جت فین یا راکت فین ها هستن. از زمان تولید اولیه آن از 50 سال قبل به دلیل قدرت و دوام، طرح متمایز خود را حفظ نموده است. این فین در تیغه های بلند و کوتاه تولید می شود و همچنین در دسته ی فین ها سخت می باشد.

این فین ها تیغه بسیار سفتی دارند که دارای مجراهایی برای تغییر جهت آب هستند. این مجراهای تعبیه شده در بالای تیغه به گونه ای طراحی شده اند که موجب کاهش کشش در مرحله حرکت پا به سمت بالا و افزایش نیروی پرتاب در مرحله برگشت پا می شوند، در نتیجه این فرایند، پا نیروی کمتری مصرف می کند و کارایی پا زدن بهبود می یابد.

با توجه به مزایای این فین ها تا به امروز غواصان تکنیکال، غواصان عمق زیاد، غواصان نظامی، غواصان تجاری و مدرسان غواصان و همچنین غواصان تفریحی مدارس قدیمی، هنوز هم از این نوع فین استفاده می کنند. این فین قیمت بالاتری نسبت به فین های دیگر دارد. این فین مناسب ترین فین برای غواصی صنعتی و نظامی است.

 

فین های غواصی آزاد:

برای غواصی آزاد بهتر است از فین هایی که تیغه های بسیار بلند، نازک و نسبتا سفت دارند، استفاده شود. تیغه های بلند این فین ها نیروی محرکه قوی ایجاد میکند و سرعت بالایی را به غواص می دهد. فین های غواصی آزاد کارایی کمتری نسبت به سایر فین ها دارند اما برای فین زنی، بال بال زنی و قورباغه موثرند و غواص نیازی به صرف انرژی زیادی برای شنا کردن با آنها ندارد.

با وجود این که از مواد اولیه سبک تری برای ساخت آن ها استفاده می شود ولی از جنبه مسافرتی زیاد مناسب نمی باشند. در حالی که شما می توانید از فین های غواصی آزاد در اسنورکل و غواصی اسکوبا هم استفاده کنید، اما استفاده کردن از فین های اسکوبا و اسنورکل در غواصی آزاد توصیه نمی شود.

 

 

حتما بخوانید: ورزش های آبی

 

نکاتی برای پوشیدن کفش غواصی یا همان فین:

1. کفش غواصی بهتر است نشسته پوشیده شود.
2. برای پوشیدن فین های بندی بوت غواصی را حتما به همراه داشته باشید.
3. در بوت های بندی باید چند اینچ از بوت غواصی شما از سوراخ پنجه مشخص باشد.
4. در خرید فین های بندی، بند ها باید به اندازه ای سفت باشند که پای شما در آن محکم قرار بگیرد، بند را بیش از حد نکشید.
5. برای تست نهایت اندازه ی فین ها، نوک تیغه فین را با دست نگه دارید و سعی کنید پاها را مانند فین زدن در آب جا به جا کنید تا مطمئن شوید فین ها از پای شما خارج نمی شود.
6. در هنگام پرو فین پای خود را حرکت و تکان دهید و چپ و راست کنید تا اطمینان حاصل کنید که فین ها به اندازه پای شما هست و محکم آنرا گرفته است.

در این مطلب سعی کردیم شما را با اینکه فین شنا چیست و چه انواعی دارد آشنا کنیم. امیدواریم این مطلب برایتان مفید بوده باشد.

غواصی یک فعالیت ورزشی عالی برای تمام اعضای خانواده است که شامل فعالیت بدنی و ورزش، اکتشاف و تجربیات مشترک است که با توجه به تمایل اعضای خانواده، همه افراد خانواده می‌توانند در این رشته ورزشی شرکت کنند. غواصی ورزشی است که رقابتی در آن وجود ندارد بلکه حس و تمایل کشف افراد را تشویق می‌کند و برمی‌انگیزد. در ادامه با مقاله آموزش غواصی به کودکان همراه ما باشید.

آموزش غواصی کودکان

اگر کودک شما (زیر 12 سال) از نظر جسمی، ذهنی و عاطفی قادر به کنترل و استفاده از مهارت های غواصی باشد و خودش هم تمایل دارد که یاد بگیرد، پیشنهاد می‌کنیم حتما شرایطی را برای آموزش غواصی به کودک دلبندتان فراهم آورید چرا که کودک هر چه زودتر با غواصی آشنا شود، با نشان دادن مهارت و یادگیری مفاهیم جدید دارای اعتماد به نفس بیشتری خواهد شد که این اعتماد به نفس مثبت به نوبه خود می تواند به همه جنبه های زندگی کودک منتقل شود.

در آموزش غواصی (خصوصا آموزش غواصی کودکان و غواصی بچه ها) مانند هر ورزش دیگر باید اقدامات احتیاطی مناسب رعایت شود که نیازمند پیش زمینه آموزش تئوری و نیز آموزش شنا برای کودکان می‌باشد.

کودکان از والدینشان قدرت یادگیری بیشتری دارند. در برخی موارد، آن‌ها می‌توانند بهتر از بسیاری از بزرگسالان مطالب را درک کنند و عادت به مطالعه داشته باشند.

کودکان نسبت به اقیانوس و زندگی جانوران دریایی کنجکاوی طبیعی دارند و حتی در زمان  مدرسه و در سن پایین بسیاری از اصولی را که در مورد غواصی اعمال می شود، مانند حل مسئله ریاضی و قوانینی که در مورد شناوری و گرانش اعمال می شود را میتوانند براحتی آموزش ببینند.

یادگیری غواصی به دلیل اینکه ورزشی است که استرس و نگرانی را کاهش میدهد به کودکان این فرصت را می دهد ذهن و بدن خود را آرام کنند که موجب حفظ سلامت روانی کودک میشود.

غواصی کودکان و سوالات والدین

والدین باید از خود و فرزندان خود سؤالاتی بپرسند که اگر به سؤالات پاسخ مثبت داده شود، احتمال اینکه کودک برای ثبت نام در یک دوره صدور گواهینامه غواصی آماده باشد بسیار زیاد است، سوالاتی از قبیل آیا کودک شما واقعا می خواهد غواصی و شیرجه زدن را یاد بگیرد؟ (این نباید فقط میل والدین و دوستان وی باشد.)

دیگر سوالاتی که می‌توانید از خود بپرسید عبارتند از:

• آیا کودک شما از نظر پزشکی برای شیرجه رفتن مناسب است؟
• آیا کودک شما در آب راحت است و شنای کودک در چه سطحی است؟
• آیا کودک شما از توجه کافی برای گوش دادن و آموختن از مباحث کلاس، جلسات توجیهی در استخر و فضای باز و تفریح و سایر تعاملات با یک مربی برخوردار است؟
• آیا کودک شما می تواند چندین قانون و اصول ایمنی را بیاموزد، به یاد بیاورد و به کار گیرد؟
• آیا مهارت خواندن کودک شما برای آموختن از مطالب سطح بزرگسالان (اجازه زمان خواندن اضافی و کمک به کودک ممکن است درخواست کند) کافی است؟
• آیا کودک شما می تواند در مورد ناراحتی یا نفهمیدن چیزی از بزرگسالان ناآشنا (مربی یا مدیر راهبری) احساس راحتی کند و سوال بپرسد؟

نتیجه

آموزش غواصی کودکان را باید نزد مربی غواصی واجد شرایط که در ارتباط و زیر نظر یکی از سازمانهای آموزش غواصی معتبر است آموخت.

بدیهی است که ما به عنوان مربیان شیرجه رفتن و غواصی، باید در رشد و یادگیری این عزیزان یاری کنیم و به آن‌ها کمک می‌کنیم شور و شوق کافی را در غواصی آبهای آزاد را پیدا کنند.